किती फरक आहे?
दोन्ही गोड, दोन्ही लोभस.
दोन्ही उन्हात आराम आणणारे.
कालच माझा कंठ फाटून वाहत होता. मी म्हंटलं स्वतःला, "आता बस. यापुढे नाही." मग कात्री घेतली, ती धडधडणारी नसच कापून टाकली. नसे-सहित सगळंच निष्फळ सामग्रहीला दफन केले.
आह! आह-हा-हा! किती बरे वाटले. कुठल्यातरी पिंजऱ्यातून सुटल्यासारखे वाटले. का बंधिस्त होते मी इतके दिवस? किती बरे झाले हे सगळे घडले.
आज काय मग मन माझं कोकरासारखं बागडत होतं. रोजचाच एकटा प्रवास, आज किती मजेदार झाला! विनाकारण लोकांशी बोलले, हसले, त्यांना हसवलं.
मीच माझा पन्हं बनवला, नाही का? खरंच गोड असतं बरं का!
पण, पान्हा कोठे? गरज भासतच नाहीये आता. लोभ कडू असतं. हम्म्म. कडू असतं लोभ.
- चा.गि.
('ह.वि.' टिप्पणीबद्दल धन्यवाद)
