ചാമ്പൽ കാറ്റ്
എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു ഒഴുകുകയാണ്
ചാമ്പൽ കാറ്റ് വീശുകെയാണ്
ഇങ്ങനെ കരയാം
കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു ഉറങ്ങാം
കൊച്ചു കുഞ്ഞിനെപ്പോലെ
ഉറങ്ങാം
ഈ ദിനം അനാഥേയായിപ്പോയല്ലോ
ഇന്നത്തെ അഭിവാദ്യം സ്വീകരിക്കാൻ
ആളില്ല്യല്ലോ
അനാഥ ദിനം
ശരീരം കത്തി ചാരമായികഴിഞ്ഞീട്ടും
സ്നേഹം അവശേഷിക്കുന്നുണ്ടല്ലോ
അതിനു പോകാൻ ഒരു ഇടംമില്ലല്ലോ
ആ അനാഥ സ്നേഹം
കത്തിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും
ചാമ്പൽ കാറ്റ്
വീശിക്കൊണ്ടേയിരിക്കും
പ്രേതങ്ങൾ സ്നേഹങ്ങളാണ്
പ്രേതങ്ങൾ നല്ലത്താണ്
അവക്കി
വേർപാടുകൾ ഇല്ല
അവ
നമ്മളോടൊപ്പമേ പോകുമൊള്ളൂ
-
ചാന്ദിനി ഗിരിജ